Sunday book

Pokaż mi, co rysujesz, a powiem ci, co się dzieje w twoim wnętrzu.

W swoich rysunkach dziecko pokazuje, jakie jest. Nawet wtedy, gdy rysuje wyłącznie po to, by sprawić komuś radość, pokazuje, co tak naprawdę dzieje się w jego wnętrzu. Rysunki to doskonały kanał informacyjny, dzięki któremu możemy lepiej poznać dziecko, odkrywać jego potrzeby i świadomie wspierać jego rozwój.

Kiedy dziecko rysuje, nie robi tego z potrzeby tworzenia. Robi to ze względu na przyjemność, jaką czerpie z eksperymentowania, ze względu na radość, jaką przynosi mu ten wyjątkowy środek wyrazu, a zwłaszcza ze względu na możliwość dotarcia do własnych emocji. Z tego powodu rysunki  stanowią obraz stanu emocjonalnego, pozwalają nam zrozumieć ich niezwykły świat, stanowią kanał komunikacji niewerbalnej między dziećmi a dorosłymi, bowiem papier pełni bowiem funkcję mikroświata, w którym dziecko odzwierciedla mentalne obrazy.

Każda historia może zostać opowiedziana za pomocą języka, mówionego lub pisanego, albo może być wyrażona obrazem, niezmiennym i statycznym – Roland Barthes.

Przelewać emocje na papier za pomocą kolorów.

Spojrzenie na rzeczywistość z perspektywy wnętrza obrazka.

Poznanie języka dziecięcych rysunków pozwala lepiej zrozumieć rzeczywistość dziecięcego świata. Dziecko pokazuje świat swoich emocji za pośrednictwem rysunków. Odkrywanie tego, co próbują zakomunikować nam dzieci za pośrednictwem rysunków, jest pasjonującą przygodą, która wymaga jedna od dorosłych nie tylko empatii, lecz także obiektywnego podejścia. Autorka książki – Nora Rodriguez, pokazuje jak zdemaskować emocje kryjące się w graficznej formie wyrazu, bo wszystko, co dziecko rysuje, ma źródło w swoich emocjach, ukrytych w rysunkach. Dla dziecka nie ma różnicy pomiędzy tym, co się dzieje na jego rysunku, a tym, co ma miejsce w prawdziwym życiu, są to metaforyczne opowieści z kręgu uczuć skrywanych w estetyce dziecięcych rysunków.

Rysunek – środek pozwalający wyrazić emocje.

Podobnie, analogicznie jak w snach, w których pojawia się duży ładunek emocjonalny, również w rysunkach można znaleźć sygnały i szczegóły, które mogą wskazać rodzicom, co się dzieje z dzieckiem. I tu dygresja. Moim zdaniem przykładów można mnożyć, bo każdy akt twórczości artystycznej jest ukrytą emocją w tworzonej przez nas rzeczy, artefakcie, czy to jest fotografia, literatura, czy moda, to wszystko jest wyrazem naszej uzewnętrznionej ekspresji, którą można interpretować, znajdywać jej drugie dno, wymiar symboliczny.

Krok po kroku, jak interpretować, na co zwracać szczególną uwagę?

Wszelkie środki potrzebne do autoekspresji. W pierwszej chwili najważniejsze jest to, aby ,,wejść’’  w rysunek dziecka, w celu zrozumienia jego emocji i sposobu, w jaki postrzega siebie. Pokrótce:

Jeden raz to przypadek. Dwa razy to zbieg okoliczności. Trzy razy – skłonność.

        Powtarzanie przez dzieci na rysunkach tego samego motywu, kiedy coś je boli, ponieważ ekspresja umożliwia opowiedzenie o przeżyciach w bezpieczny sposób.

Wielkość rysunku. Duże rysunki umieszczone w centralnej części kartki wskazuje zwykle na to, że dziecko jest dobrze przystosowane do życia w społeczeństwie i że ma naturę ekstrawertyczną. W analizie rysunków postaci ludzkiej wykonanych przez dziecko ważną kwestią jest wielkość postaci (duże postacie są oznaką ekstrawertycznego usposobienia).

Czy mocno dociska kredkę wszystkie te cechy mają duże znaczenie. Siła nacisku kredki na powierzchnię papieru podczas rysowania, to dostarcza nam ona informacji na temat pewnych cech charakteru dziecka. Słaba kreska może świadczyć o refleksie, zręczności, intuicji. Jeśli kredka jest mocno dociskana do papieru i jeśli rysunek charakteryzuje się grubymi liniami, może to świadczyć o witalności.

         Miejsce i kierunek nachylenia obiektów. Miejsce, w którym dziecko umieszcza na kartce swój rysunek, nie ma decydującego znaczenia.

         Podłoże, które rysują dzieci na swoich rysunkach świadczą o tym, jak duże wsparcie otrzymują w prawdziwym życiu. Niezamalowana przestrzeń.

       Szkic i poprawki.

     Kogo dziecko rysuje w pierwszej kolejności, odległość.

      Ubiór, postawa ciała, postać ludzka w ruchu, głowa – dziecko wyraża swoje świadome i kontrolowane ,,ja’’. Rysunki narządów zmysłów i kończyn. Oczy, usta, zęby, szyja, ramiona, tułów, nogi i stopy.

     Magia kolorów. Podczas analizowania dziecięcych rysunków warto zwrócić uwagę na kolory. Pokrótce: Czerwony – konflikt, problem; żółty – ciekawość, radość; pomarańczowy – kontakt społeczny, różowy – wyzdrowienie; niebieski – zdrowie i energia; zielony – zdrowe ciało, witalność, optymizm, a także jest często używany przez dzieci wrażliwe; czarny – to co nieznane, co jest źródłem strachu.

Rysowanie dla dziecka to jedyny sposób opowiedzenia innym, co się dzieje w pewnych sferach jego życia. Obserwowanie rysunków dzieci wiąże się z odkrywaniem wyjątkowego i bardzo osobistego kanału, który jest sposobem rozumienia rzeczywistości nieznanym osobom dorosłym. Pozwala poznać ogólny obraz świata emocjonalnego dziecka. Chwila, w której dziecko rysuje, staje się szczególnym miejscem, wyjątkową przestrzenią, w której rodzice nie mają prawa głosu. Wszystkie kwestie, które niepokoją umysł dziecka, można zobaczyć w jego spontanicznie tworzonych rysunkach. 
Lęki wyrażone na rysunkach. 
Rysunki i ich terapeutyczne właściwości. 
Większość rysunków to obrazy poprzez które dzieci opowiadają szczegółowo o swoich potrzebach emocjonalnych. Dziecko odwołuje się w swoich pracach do potrzeb emocjonalnych i psychicznych. Sygnały świadczące o ekstrawertycznej lub introwertycznej naturze dziecka, o jego wylewności, emocjonalności i charakterze uczuć.